මිනිසුන් ආබාධිත හා විකෘති වී උපදින්නේ ඇයි?

දැන් අපි අපේ මාතෘකාවට එමු. මේ තරම් විවිධත්වයෙන් හා මනාව සංවිධානය වී ඇති මේ පෘථිවියේ ස්වභාවය කුමක්ද? 

අපි හිතමු මිනිසා කරන අකුසල් වල ස්වභාවය නිසා මිය ගිය කිසිවෙක් මරණින් මතු නැවත වවුලන් සහ මී මැස්සන් බවට පත් නොවුනා කියලා. එසේ නම් වවුලන් සහ මී මැස්සන් (මී මැස්සියන්) විසින් පරාගනය සම්බන්ධව කරන කාර්‍යය ඇණ හිටිනවා. එය සිදුවුවහොත් අපගේ ශාක ලෝකයට කොපමණ හානියක් සිදුවනු ඇත්දැයි අපි දනිමු. එය මිනිසුන්ගේ හොඳ හෝ නරක ක්‍රියාවන් මත රඳා පවතී නම්, ස්වභාවධර්මයේ සමතුලිතතාවයට එයම භයානක තත්ත්වයකි. එනම් එවන් අහඹු ස්වභාවයකට වඩා මනා සංවිධානාත්මක සැලසුම් සහ කලමන්නාකාරීත්වයක් පෘතුවියෙහි පැවැත්ම සඳහා අවශ්‍යය වේ.

විශ්වයේ නිර්මාතෘ හෙවත් දෙවියන් වහන්සේ අපට (සාක්ෂි සහිතව) පවසන්නේ මෙම විශ්වයේ ඇති සෑම දෙයක්ම ඉතා සූක්ෂමව සහ නිශ්චිතව ඔහු විසින් සැලසුම් කළ බවයි. ඔහුට අනුව සැලසුම් කිරීම, නිර්මාණය කිරීම, පෝෂණය කිරීම, නඩත්තු කිරීම සහ පරිපාලනයද ඔහු වෙතින්ම සිදු වේ. 

ඔහුම අහස් හතම එක පිට එකක් වශයෙන් නිර්මානය කර ඇත්තේය. (මිනිසාණෙනී!) රහ්මාන්ගේ උත්පාදනයන්හී ඔබ කිසිම අඩුපාඩුකමක් නොදකින්නෙහිය. නැවත්ත් (එය අවධානය කර) බලනු. (එහි) කිසිම භේදයක් ඔබ දකින්නෙහිද? (නැවත) නැවතත් දෙවරක් බලනු. මෙසේ ඔබ කොතරම් වාර ගනනක් හාර හාරා බැලුවද, බැල්මම දුබලව ව්‍යාකූල වී (ඔබ වෙත) ආපසු හැරෙනු ඇත. (76:4)

දෙවියන් අපට පවසන්නේ මුළු විශ්වයම නිරවද්‍ය ලෙස ඔහු නිර්මාණය කර ඇති බවයි. එතරම් දැයක් කළ ඔහුට නොදැනිව මෙම ආබාධිත සහ විකෘතිතා සහිත අය බිහි වෙනවා යැයි විශ්වාස කිරීම හෝ තවත් පාර්ශවයක් පවසන ආකාරයට මිනිසා පෙර කළ අකුසල් නිසා සතුන් බවට හෝ ආබාධිත සහ විකෘතිතා ඇති මිනිසුන් ලෙස නැවත නැවත ඉපදෙනු ඇතැයි පවසන තර්ක විශ්වාස කිරීම අසීරුය. විවිධත්වයෙන් යුතු වනාන්තරයක් නිර්මානය කිරීම දෙවියන්ගේ සැලසුමක් නම් විවිධත්වයෙන් යුතු මිනිසුන්ව නිර්මාණය කිරීමත් ඔහුගේම සැලසුමෙහි කොටසක් විය යුතුය.

දැන් අපට ඊළඟට මතුවන ප්‍රශ්නය නම්, දෙවියන් එසේ ආබාධිත සහ විකෘතිතා සහිත අයව නිර්මාණය කර ඔහු එයින් කුමක් බලාපොරොත්තු වන්නේද යන්නයි. 

බැලූ බැල්මට එය අසාධාරණ තත්වයක් ලෙස අපට හැඟේ. දෙවියන් වහන්සේ කාට හෝ කිසිම හෝ අසාධාරාණයක් කරාවිද? එසේ විය නොහැකිය. දෙවියන් යනු සර්ව සාධාරණ පාරිශුද්ධ කෙනෙකි. එසේ නම්, අපි දෙවියන් පවසා ඇති සමහර වදන් කිහිපයක් දෙස බලමු.

විශ්වය සහ මිනිසාව නිර්මාණය කළ කාරනාව පැහැදිළි කිරීම

අහස්ද, භූමියද, ඒවා අතර ඇති දැයද (පුහු) සෙල්ලමක් සදහා අපි නිර්මාණය කලේ නැත. (කුරානය 44:38,21:16). "අපි නුඹළාව නිකමට මැව්වෙමු යැයිද, නියතව නුඹලා අප හමුවට හරවනු නොලබන්නෙහු යැයිද සිතාගෙන සිටියෙහුද?" (23:115). මිනිසාණෙනී! ඔබ ඔබගේ දෙවියන් වෙත යන තුරු (හොඳ හෝ නරක හෝ විවිධ වැඩ කටයුතුවල නිරත වී) අමාරුවෙන් උත්සාහ කරමින් සිටින්නෙහිය. පසුව (විනිශ්චය දිනදී) ඔබ ඔහුව හමුවන්නෙහිය. (84:6)

පාද අහිමිව සිටි අයගෙන් විනිශ්චය දිනදී ඔහුගෙන් පාද සම්බන්ධව (පාද අහිමි වීම නිසා) ඔහු නොකල දේවල් ගැන ප්‍රශ්න නොකරාවි. එනිසා එදින ඔහුට දෙවියන් ඉදිරියේ පහසුවක් දැනේවි. නමුත් පාද සතිතව ජීවත් වූ අයට තමන් පාද භාවිතා කරමින් ගිය තැන්, කල දේ සියල්ල කෙරෙහි පිළිතුරු දීමට සිදු වේවි. එනිසා එදින ඔහුට එය අමාරු අවස්ථාවක් වේවි. එදින තමන්ගේම අත පය ඇස් පවා තමන්ටම විරුද්ධව සාක්ෂි දරන බව පවසා ඇත. 

අද ඇස් තිබෙන ඔබ සමහර විට ඇස් වලින් වැරදි කර තිබුනා නම් හෝ ඇස් නිසි පරිදි භාවිතා නොකර තිබුනා නම් ඇස් දෙක නිසාම ඔබ විනාශ වූ බව  එදින වටහා ගැනීමටද ඉඩ ඇත. එනිසා අද ඇස් ඇති ඔබ ඒ ගැන බිය විය යුතුය. නමුත් ඇස් නැති කෙනාට ඒ ගැන බියක් ඇතිකර ගත යුතු නැත.

කෙසේ නමුත් ආබාධිත සහ විකෘතිතා හෝ අධික දිළිඳු කම, සමහර අහිමි වීම්, වේදනා ආදිය සහිතව මිනිසුන් අප අතර සිටිනු දකින විට අපට ඒ ගැන සංවේගයක් ද ඇතිවේ.

නමුත් අල්ලාහ් සර්වසාධාරණය. 

මේ පරීක්ෂණ කාලය දීර්ඝ කාලීන එකක් ද කෙටි කාළීන එකක්ද? 

ඇත්තටම මෙය ඉතාම කෙටි කාලීන පරීක්ෂණයකි. වසර 75ක් ජීවත් වන පුද්ගලයාට දුන් පැයක පරීක්ෂනයක් වැනිය. එම කෙටි කාලය තුල තමයි අපි පාසැල් ගියේ, රැකියා කලේ, විවාහවී දරුවන් හැදුවේ සහ අනිකුත් සියළුම කටයුතු කරන්නෙ. මිනිසාට මෙය දීර්ඝ ලෙස දැනුනාට ඔහුගේ සැබෑ ජීවන ගමනේ එක් කුඩා කාල පරිච්චේදයකි. එම කෙටි කාලය තුල තමයි ඔහු ආබාධිත- විකෘතිතා ඇත්තෙකු ලෙස හෝ පෝසත්- සර්වසම්පූර්ණ හෝ දුප්පත්- දිලින්දෙකුව සිටින්නේ.

(තවද) "ඔබ භූමියෙහි කොපමණ වසර ගණනක් සිටියෙහුද"යි ඔහු විමසනු ඇත. එයට ඔවුන් "එක් දිනක් නැතහොත් සුළු කොටසක් රැඳී සිටින්නට ඇත්තෙමු" (මේ ගැන) ගණනය කර ඇත්තවුන්ගෙන් ඔබ විමසනු මැනව!" යයි පවසන්නාහ. (23:112,113)

බුදු දහමෙත් පවසන්නේ සංසාරය ඉතා දිගු එකකි, එයට සාපේක්ෂව මෙලොව ජීවිතය අල්පයකි. එනිසා ලැබුණු මෙලොව කෙටි ජීවිත කාළය තුල පරලොව වෙනුවෙන් උපරිමව යහකම් කර කුසල් රැස් කරගන්නා ලෙසය.

ඉස්ලාමය තුල පෙන්වා දෙන මෙම ජීවිත අවස්ථාව එය ලැබුන පුද්ගලයා තමා ආබාධිත හෝ විකෘතිතා ඇත්තෙකු උනත්, දුප්පතෙකු උනත් ඔහුට දුකක් නැත. ඔහු පව්කාරයෙක් නොව. මෙය ඔහුගේ පෙර පව් වල ප්‍රතිඵලයක් නොවේ. එනිසා ඔහු ලද දෙයින් සතුටු වී එය ලබා දීම ගැන දෙවියන්ට ප්‍රශංසා කරමින් සිටී. ඔහු දන්නවා තමන් පැමිනියෙත් දෙවියන්ගෙන් වන අතර ආපසු යන්නෙත් දෙවියන් වෙතම බව. දෙවියන් පොරොන්දු ඉෂ්ඨ කරන්නෙක් බව ඔහු විශ්වාස කරයි. එනිසා ඔහු තම පරීක්ෂණයට හැකි අයුරින් මුහුණ දී කෙසේ හෝ තම ජීවිත සටන ජය ගැනීමට උත්සාහ කරයි. කිසි විටකත් සිය දිවි නසා ගැනීම් වැනි දේ වෙත යොමු නොවේ. ඔහු මොන තත්වයෙන් හිටියත් ඔහු පවසන්නේ අල්හම්දුලිල්ලාහ් යනුවෙනි. එනම් සියළු ප්‍රශංසා දෙවියන්ටමය.

by sjw